एखादी जागी असते, अशीच, कुणाच्या तरी मालकीची (किंवा मालकी नसलेली ही) ज्यावर कुणीही अधिकार गाजवणारं नसतं.मग अचानक कुणीतरी येऊन तिथे अतिक्रमण करतं, आपलं बस्तान बसवत . खरं तर ती जागा त्या आलेल्या व्यक्तीची नसतेच पण तो येतो… अगदी जबरदस्तीच.. किंवा नकळत आपलं स्थान तिथे निर्माण करतो; आपलं बस्तान बसवतो आणि मग जशी काही ती जागा त्याचीच होऊन जाते.. त्या जागेलाही […]
कृष्ण म्हंटल की मन वेडं होतंच!मन धावत जातं त्याच्या मागे; रानावनात, नदी काठी, दर्‍या- खोर्‍यांतून, तो जाईल तिथे; मन वेड्यासारखं धावत जातं. त्याचं अस्तित्व जाणवेल ह्या एका आशेवर मन धावत जातं, शोधत राहतं कृष्णाला! आणि तो भेटतोच… प्रत्येक ठिकाणी, प्रत्येक परिस्थितीत, वेदनेत, आनंदात, दुःखात, प्रेमात, विरहात सगळी कडे तो भेटतोच. साथ देत राहतो प्रत्येक वेळी.हातात हात घेतो आणि घेऊन जातो […]
बरेचदा आपण फक्त प्रश्नच घेऊन जगत असतो. हे असं का झालं? तसं का नाही झालं? किंवा भविष्यात असं होईल ना? नाही झालं तर मी काय करू?पण आजचा विचार कुठेच नसतो.. ह्या न बदलता येणाऱ्या भूतापायी आणि आजच आपण घडवू शकणार्‍या भविष्यासाठी आपल्या हातात असलेला आज आपण गमावून बसतो. बरेचदा तर आपल्या हातात उत्तरंही असतात सगळ्या प्रश्नांची. पण आपलं प्रश्नांवर जास्त […]
आज कित्येक दिवसांनी ती माहेरी आली होती. कितीही कार्पोरेट कार्पोरेट म्हंटले तरी माहेर आणि आपलं गाव, जिथे बालपण गेलं, लहानाची मोठी झाली, पहिल्या वहिल्या प्रेमाच्या आठवणी, तारुण्यातील गोड गोष्टी हे सगळं आठवतं आणि मन अगदी हळवं होऊन जातं. आणि ह्या सगळ्यात आवडती होती तिची नेहमीची पायवाट… पावसात चिंब भिजलेली पायवाट..घरुन क्लासेसला जाताना तिला एक बाग लागायची. बाग कसली,घनदाट जंगलासारखाच भाग […]
हा असा मोगरा बहरला ना की त्याचा सारा गंध तुझ्यापर्यंत पोहोचवण्याची धडपड असते माझी.. मग कित्ती तरी वेळ त्या मोगऱ्याच्या सानिध्यात घालवते. त्याचा सगळा गंध रोमारोमात साठवून घेते.. तो ही उधळण करत असतोच मुक्त हस्ते…मग मी ही गंधाळू लागते त्या मोगर्‍यासारखी.. खुलते, बहरते अन् तुला भेटतांना फुलते.. त्या भेटीत मग सारा सारा गंध रिता करते, तुझ्या श्वासात, तुझ्या मिठीत, तुझ्या […]
जर तू पैजेचा विडा असतास तरमलाही आवडलं असतं तुला जिंकायलापण तू, वळवाचा पाऊस आहेस…तुला जिंकणार कसं, अंदाज कसे बांधणार तुझ्या वागण्याचे!! मोठा लहरी आहेस तू..वाटेल तेंव्हा वाटेल तिथे बरसणारा…उष्मेनं लाही लाही झालेला प्रत्येक आसुसलेला कण तृप्त करणारा… क्वचित जरा जास्तच धसमुसळा…एका क्षणात सारं सारं रुप पालटणारा..मनाला एक निर्भेळ आनंद देणारा…..तनमन चिंब करणारा…..वळवाचा पाऊस….तुला कसं रे जिंकायचं…एक करते..तुझीच एक सर बनून […]
#अलक काही मातृदिन असेही… “आज बोलायचंच नाही! कामही करणार नाही, स्वयंपाकही नाही…नाही स्वयंपाकघरात तर जाणारच नाही मी! घरी सगळेच राहणार, खाणार सगळेच, पसारा सगळेच करणार पण आवरायचा मीच. नास्ता करा, स्वयंपाक करा, जेवण झाल्यावर भांडी घासा, मेला हा कोरोना पण जात नाही. चांगलं मदतीला मावशी होत्या…” ह्या सगळ्या विचारांशी तिची लढाई सुरू होती ती बेडरूम मधल्या रजईत… पण शेवटी घरकाम […]
कधी तरी एखादा गुंता नकोश्या नात्यांचाही बांधल्या जातो. नको असतं ते रखडणं तरी सोडवत नाही. एखाद्या रुक्ष दोऱ्याचं कसं होतं; ताणला की गाठं आणखीनच जास्त घट्ट होत जाते, रुतायला लागते, पिळ पडतो, पण सुटतही नाही आणि तुटतही नाही. कात्री घेऊन सोडवायचं तरी गाठ सुटणारी नसते. बारीक गाठ, घट्ट बसलेली असते नेहमी करता… दोरा कापला तर उरलेला दोरा, कितीही का असेना […]
तल्लीन होता आलं पाहिजेदंग होता आलं पाहिजेएकरुप होता आलं पाहिजेकशाशी तरी…आपण असतोच आपल्यासाठी…. पण एकटे मात्र कधीच नसतो.. सतत काही तरी मागे पुढे असतं आपल्या… मग मागच्या आठवणीत अन् समोरच्या आशेत झुरत बसतो आपण.. काही चुकलेलं, सुटलेलं पूर्ण करायच्या नादात उद्याचं सगळं ठरवतो… कालच्या विचारानी उद्याचं ठरवायचा नादच लागून जातो.. अन् ह्या नादात आहे त्याच्याशी एकरुप व्हायचं राहून जातं…एखादं गाणं […]
हाथ में आ जाती हैंतो बोल पडती हैं किताबेंआँखों से गुजरकरहोंठों पर मुस्कान लातीहै किताबें पुस्तकांचं वेड असतं.. ते लागतंच.. बस थोडा दिल और दिमाग उसके हवालें कर दो.. और फिर देखो..पुस्तकांना सगळेच मित्राची उपमा देतात.. आणि ते खरं ही आहेच.. जेंव्हा कुणी सोबत नसतं तेंव्हा पुस्तकं कमालीची साथ देतात.. हे मला जरा उशीराच कळलं.. भारतात असतांना माझ्या आजूबाजूला चालते […]
Recent Comments